پارس صنعت در زمینه تأمین پلیمر هیچ‌گونه فعالیتی ندارد.
(لطفاً در این خصوص تماس نگیرید)
پلی پروپیلن (PP) یک پلیمر اضافی گرمانرم است که از ترکیب مونومرهای پروپیلن ساخته شده است.
از این در کاربردهای مختلف استفاده می شود که شامل بسته بندی برای محصولات مصرفی ، قطعات پلاستیکی برای صنایع مختلف از جمله صنعت خودرو ، دستگاه های خاص مانند لوله های منسوجات است.
پلی پروپیلن برای اولین بار در سال 1951 توسط دانشمندی به نام پل هوگان و روب پلیمری شد. و بعداً توسط دانشمندان ایتالیایی و آلمانی ناتا و ره. این محصول بسیار سریع برجسته شد ، زیرا تولیدات تجاری به سختی سه سال پس از اولین پلیمریزه شدن شیمی دان ایتالیایی ، پروفسور جولیو ناتا آغاز شد.
ناتا در سال 1954 اولین رزین پلی پروپیلن را در اسپانیا کامل و سنتز کرد و توانایی متبلور شدن پلی پروپیلن هیجان زیادی ایجاد کرد. در سال 1957 ، محبوبیت آن منفجر شد و تولید گسترده تجاری در سراسر اروپا آغاز شد. امروزه این یکی از رایج ترین پلاستیک های تولید شده در جهان است.
ساختار پلی پروپیلن
پلی پروپیلن سطح نسبتاً لغزنده ای دارد که می تواند آن را به عنوان جایگزینی برای پلاستیک هایی مانند استال (POM) در کاربردهای اصطکاک کم مانند چرخ دنده ها یا برای استفاده به عنوان یک نقطه تماس برای مبلمان تبدیل کند.
شاید یک جنبه منفی از این کیفیت این باشد که اتصال پلی پروپیلن به سایر سطوح ممکن است دشوار باشد (یعنی چسبهای خاصی که با پلاستیکهای دیگر خوب کار می کنند چسبیده نیست و در مواردی که لازم است یک اتصال ایجاد شود ، گاهی اوقات باید جوش داده شوند)
اگرچه پلی پروپیلن در سطح مولکولی لغزنده است ، اما ضریب اصطکاک نسبتاً بالایی دارد – به همین دلیل استال ، نایلون، یا به جای آن از PTFE استفاده می شود. پلی پروپیلن همچنین چگالی کمی نسبت به پلاستیک های معمول دیگر دارد که به معنای صرفه جویی در وزن تولید کنندگان و توزیع کنندگان قطعات پلی پروپیلن قالب تزریق است.
در دمای اتاق در برابر حلالهای آلی مانند چربی مقاومت استثنایی دارد اما در دماهای بالاتر تحت اکسید قرار می گیرد.
یکی از خانواده های مهم رزین های پلی الفین ، پلی پروپیلن در بسیاری از محصولات پلاستیکی که در آنها مقاومت ، انعطاف پذیری ، وزن سبک و مقاومت در برابر حرارت مورد نیاز است ، قالب گیری یا اکسترود می شود
پلی پروپیلن متشکل از اتان ، پروپان ، بوتان و نفتا کسری است. مانند اتیلن ، این ماده به “اولفین های پایین” ، یک گروه از هیدروکربن ها تعلق دارد که مولکول های آنها حاوی یک جفت اتم کربن است که با پیوند دوتایی به هم پیوند خورده اند. ساختار شیمیایی پروپیلن مولکول CH 2 = CHCH 3 است. تحت تأثیر کاتالیزورهای پلیمریزاسیون ، می توان پیوند دوتایی را شکسته و هزاران مولکول پروپیلن را به هم پیوند داد و به شکل زنجیره ای درآمدپلیمر (یک مولکول بزرگ و چند واحدی).
خواص مواد پروپیلن یا PP
مواد پروپیلن دارای خواص بسیاری است که باعث می شود در صنایع مختلف به وفور استفاده شود. از جمله خواص این مواد می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- مقاومت شیمیایی: بازها و اسیدهای رقیق شده به راحتی با پلی پروپیلن واکنش نشان نمی دهند ، و همین امر باعث می شود گزینه مناسبی برای ظروف چنین مایعاتی مانند مواد تمیز کننده ، محصولات کمک های اولیه و غیره باشد.
- انعطاف پذیری و سختی: پلی پروپیلن با کشش در محدوده خاصی از انحراف عمل خواهد کرد (مانند همه مواد) ، اما در اوایل مراحل تغییر شکل نیز تغییر شکل پلاستیک را تجربه خواهد کرد ، بنابراین به طور کلی یک ماده “سخت” در نظر گرفته می شود. Toughness یک اصطلاح مهندسی است که به عنوان توانایی مواد برای تغییر شکل (از لحاظ پلاستیکی ، نه الاستیک) و بدون شکستگی تعریف می شود.
- مقاومت در برابر خستگی: پلی پروپیلن بعد از پیچ خوردگی، خم شدن شکل خود را حفظ می کند. این خاصیت به ویژه برای ساخت لولاهای زندگی بسیار ارزشمند است.
- عایق بندی: پلی پروپیلن مقاومت بسیار بالایی در برابر برق دارد و برای قطعات الکترونیکی بسیار مفید است.
- قابلیت انتقال: اگرچه می توان پلی پروپیلن را شفاف کرد ، اما به طور معمول تولید می شود تا به طور طبیعی مات باشد از پلی پروپیلن می توان برای مواردی استفاده کرد که برخی انتقال نور مهم است یا از نظر زیبایی از اهمیت برخوردار است. اگر انتقال پذیری بالا مورد نظر باشد ، پلاستیک هایی مانند اکریلیک یا پلی کربنات گزینه های بهتری هستند
دلیل استفاده از پلی پروپیلن
پلی پروپیلن هم در مصارف خانگی و هم در کاربردهای صنعتی استفاده می شود. ویژگی های منحصر به فرد و توانایی انطباق با تکنیک های مختلف ساخت ، آن را به عنوان ماده ای بی بدیل برای طیف وسیعی از کاربردها برجسته می کند.
یکی دیگر از ویژگی های بسیار ارزشمند توانایی پلی پروپیلن در عملکرد به عنوان یک ماده پلاستیکی و همچنین به عنوان یک الیاف است (مانند کیسه های حمل و نقل تبلیغاتی که در مسابقات ، مسابقات و غیره اهدا می شود). توانایی منحصر به فرد پلی پروپیلن در تولید از طریق روش های مختلف و در کاربردهای مختلف باعث شد که خیلی زود شروع به به چالش کشیدن بسیاری از مواد قدیمی جایگزین، به ویژه در صنایع بسته بندی، فیبر و تزریق کند.
رشد آن طی سالها پایدار بوده و همچنان یکی از بازیگران اصلی صنعت پلاستیک در سراسر جهان است.
انواع پلی پروپیلن
دو نوع اصلی از پلی پروپیلن وجود دارد: هموپلیمرها و کوپلیمرها. کوپلیمرها بیشتر به کوپلیمرهای بلوک و کوپلیمرهای تصادفی تقسیم می شوند. هر دسته بهتر از سایر موارد با برنامه های خاص متناسب است. پلی پروپیلن را اغلب “فولاد” صنعت پلاستیک می نامند زیرا روش های مختلفی وجود دارد که می توان آن را به بهترین وجهی برای یک هدف خاص اصلاح یا سفارشی کرد. این امر معمولاً از طریق افزودن مواد افزودنی ویژه به آن یا تولید آن به روشی کاملاً خاص حاصل می شود. این سازگاری یک ویژگی حیاتی در این مواد است.
پلی پروپیلن هوموپلیمر درجه ای عمومی است. شما می توانید به این حالت مانند حالت پیش فرض مواد پلی پروپیلن فکر کنید. پلی پروپیلن بلوک کوپلیمر دارای واحدهای هم مونومر است که به صورت بلوکی (به طور منظم) مرتب شده اند و در هر جایی بین 5 تا 15 درصد اتیلن دارند.
